Monday, May 16, 2011

Sousvoir - Pictures

Some pictures from the 'Haunting the Chapel' exhibit in Rommersom, Hoegaarden.












pictures and video: 'Haunting the Chapel'  2011


For more information, see posts below

Saturday, May 14, 2011

New video online

"Conversations - 'Shorty's always right..' - One/scene three" (2011)



(film still)



http://www.youtube.com/watch?v=epntm-fTW7A&feature=channel_video_title




Work I made for the GYM5 exhibit at the MAD gallery, Hasselt, Belgium. 

The purpose of the work is -much like with a book- that you as the viewer/reader are given the story, and should make up the scene in your imagination. The viewer chooses what the character and the surroundings look like.

This is the first work in a series called "Conversations". The overall setup will be the same, a conversation between two -or more- people, but the way of presentation will vary to accommodate the space or the exhibition as a whole.

Vanuytrecht Tom




Friday, May 13, 2011

Expo - SOUSVOIR - 14/15, 21/22, 28/29 May, Hoegaarden

The Sousvoir exhibition opened today, and will be running for the next three week-ends. The works on display are two new installations, the first: "Heliantus Annuus - Drone Field Repetition" (2011) is a big room filling work that includes sculpture, objects, sound and light.

The second one: "White Metal Series / Icon one -  Excavation of Modern Tirany" (2011), is a light installation mounted on the chapel wall. The work consists of a series of fluorescent lights that make up one big triangular figure and is the first in a series of this kind of work.

Do to technical problems, the video: "Guardian of Misanthropy (That Unbearable Sight)" will not be on display. The overlapping title that embodies the two works as a whole is "Haunting the Chapel, and gives away one of the influences that were incorporated into the installations.


Pictures coming soon.




Pic: Guardian of Misanthropy (That Unbearable Sight) 2011 / film still

Saturday, May 7, 2011

GYM5 - Pictures















The expo will run until the end of May, not all the works are pictured.

Thursday, May 5, 2011

Text - P.O.V. - GYM05 - May 2011


P.O.V.


De lichtwerkingen die Van der Celen in zijn schilderijen capteert, raken op uitgesproken wijze ook aan het begrip ongrijpbaarheid. Zij het op een directere, meer abstracte manier. Zonder verwijzingen naar een concreet gedocumenteerd verleden - zoals in de luifel van Vanuytrecht  - maar vanuit de eigen waarneming van elementaire zaken zoals kleur, licht en contrasten is Van der Celen o.a. bezig met restanten van het zien. De beelden hebben een zinderend karakter, bijvoorbeeld door combinaties van scherpe en zachte contrasten.  De werking op het netvlies gaat verder dan de aanwezigheid van het schilderij, want harde contrasten zorgen voor een scherp nabeeld. Het zinderende karakter zorgt ervoor dat de beelden balanceren op verschillende grenzen: grenzen van het zichtbare, van het herkenbare, grenzen van het definieerbare... .De fysieke aanwezigheid speelt met haar latere afwezigheid en kan zo gaan interfereren met het denken. Vergelijkbaar dus met een stadium in het proces van reconstructie.
Een duotentoonstelling waarin werken van Tom Vanuytrecht en schilderijen van Wim Van der Celen voor het eerst in rechtstreekse confrontatie met elkaar geplaatst worden.
Twee meerduidige visies komen samen.

Een sterk, aan belang toenemend thema binnen het werk van Vanuytrecht is ‘reconstructie’.
Reconstructie: heropbouwen, het opnieuw construeren van autonome entiteiten met als fundament de fysische en psychische restanten uit het verleden. De bronnen uit de geschiedenis worden gecombineerd met de eigen verbeelding. Keuzes worden gemaakt. Mijlpalen worden geherinterpreteerd vanuit een onvermijdbaar actueel gezichtspunt.
De inmiddels iconisch geworden luifel van de bekende New Yorkse punkclub CBGB (1973-2006) wordt door Vanuytrecht geïsoleerd, monumentaal weergegeven in het werk “CBGB's / Lost Sanctuary” (het tweede luik uit een serie van drie dat voor deze expo op zichzelf staand wordt gepresenteerd). Een heropgebouwde ruïne van wat ooit een ‘heiligdom’ was. De herinnering aan een grotendeels teloorgegane subcultuur wordt geromantiseerd. Herinneringen aan dat wat verloren is. Het ongrijpbare wordt tastbaar gemaakt.

Fysieke afwezigheid wordt op een zeer letterlijke, enigszins humoristische manier de vormelijke kern van Vanuytrechts dvd-werk: “Conversations (One - scene three) - Shorty’s always right” waarin een filmfragment wordt getoond, enkel bestaande uit ondertitels bij een gesprek. De verbeelding van de kunstenaar laat plaats voor de verbeelding van de toeschouwer.
Het manipulerende van de artistieke daad wordt losgelaten vanaf een zeker punt in het creatieproces en wordt deel van het werk in al zijn autonomie. Zo kennen de kunstenaars het manipuleren zijn plaats toe in het creatieproces.



Vanuit een ander oogpunt vinden we de verwijzing naar het “met de hand aanpassingen maken” ook terug in de reeks DMND/HD van Vanuytrecht. Hij toont hier een reeks van vier tekeningen die doet aanvoelen dat het sculpturale denken nooit ver weg is in zijn werken. Vier getekende structuren die doen denken aan vormen van edelstenen. Maar hier dan, ondanks de zuiverheid in het tekenen, zonder de wetenschappelijke perfectie. Ze krijgen bijna een kijkrichting als waren het driedimensionale, uit polygonen opgebouwde weergaven van een (menselijk) hoofd. De reeks toont vier verschillende fasen van verval of, omgekeerd, groei. een thema dat ook in het oudere werk van Vanuytrecht een belangrijke factor was.
In Pole Dance, het enige werk van de tentoonstelling waarin de menselijke figuur echt wordt afgebeeld, toont Van der Celen een vage afbeelding van een paaldanseres in actie. Het beeld komt uit een reeks studies die de kunstenaar maakte van schaars geklede danseressen. Het tafereel heeft zowel de connotatie van de oppervlakkige verleiding als van een zekere groezeligheid: een donkere, goedkope verleiding. Het meest duidelijk aanwezig in het werk echter, is de richtinggevende rode lijn, de paal waar de danseres aanhangt.


De mogelijkheid en de wil van de kunstenaar om richting te geven in een beeld is een bepalende factor in de manier waarop we ook Van der Celens’ schilderijen “Chaser” en “KPCS” kunnen lezen. Het zijn twee schilderijen die weinig verhullen over de opbouw ervan. Toch zit er ondanks de drastische composities in beide schilderijen een vage lichtweergave die het ruimtegevoel bespeelt. Beide werken zijn leesbaar als schilder- en tekenkundige overdenkingen of, zo u wilt, experimenten. Tegelijkertijd zijn ze bijna metaforisch voor het enige dat een kunstenaar eigenlijk echt kan doen: richting geven.
Richting geven aan de kijker. Kijkrichtingen, denkrichtingen... .Het ontstaan van richting implementeert de aanwezigheid van coördinaten, ijkpunten... ofwel:

Point(s) Of View.




Opening tonight, from 18u - ...